Η εφαρμογή της οδηγίας REACH της Ε.Ε. για την ασφαλή διαχείριση των χημικών στην Ελλάδα. Is it beyond our "reach"?

Το άρθρο που διάβασα στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα δεν είναι ιδιαίτερα πρόσφατο. Όμως η αλήθεια είναι ότι με προβλημάτισε σε ότι αφορά τη διαχείριση των χημικών τόσο σε καταναλωτικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο βιομηχανικής παραγωγής.

Η άγνοια των πωλητών ανάλογων χημικών προϊόντων που αναφέρεται στο άρθρο ίσως είναι έως κάποιο βαθμό κατανοητή, δοθέντος του ότι δεν χρειάζονται ιδιαίτερα "διαπιστευτήρια" για την τοποθέτηση σε ανάλογη θέση.

Ανησυχώ όμως, όταν ανακαλώ την σχετικά πρόσφατη εμπειρία μου ως παρατηρητής σε ελέγχους του Σώματος Επιθεώρησης της Εργασίας στο λεκανοπέδιο Αττικής όπου λιγότερο από 5% των απασχολούμενων ιατρών (σε καμία περίπτωση δεν έτυχε να μιλήσω σε ειδικό ιατρό εργασίας) που υποτίθεται ότι ελέγχουν τα ζητήματα έκθεσης των εργαζόμενων σε ανάλογους παράγοντες δεν κατανοούν καν τον όρο M.S.D.S. (Material Safety Data Sheet). Δεν αναφέρω καν το ποσοστό των συναδέλφων που διέθεταν τα ανάλογα δελτία στο ιατρείο τους (το οποίο προσεγγίζει το 0%).

By Joe Sullivan (Flickr) [CC-BY-2.0 (www.creativecommons.org/licenses/by/2.0)], via Wikimedia Commons

Δεν με ανησυχεί μόνο το γεγονός ότι ως χώρα δεν θα καταφέρουμε ποτέ με αυτές τις πρακτικές να αποκτήσουμε ξεκάθαρη εικόνα στο μέλλον για το εάν παρόμοιες ουσίες συνδέονται επιδημιολογικά με επαγγελματικές ασθένειες, "ζητιανεύοντας" για μια ακόμη φορά ως επιστημονικά υπανάπτυκτοι βιβλιογραφικά δεδομένα από την "ανεπτυγμένη δύση".

Ας θεωρήσουμε ότι το επιστημονικό κομμάτι είναι "περιττή πολυτέλεια" στην κρίσιμη καμπή που βιώνουμε ως χώρα, και κανείς δεν ενδιαφέρεται για την εμφάνιση "εξωτικών" επαγγελματικών νοσημάτων σε 20-25 έτη από σήμερα (ανεξαρτήτως εάν αυτό συνεπάγεται επιπλέον επιβάρυνση του ασφαλιστικού συστήματος).

Πως όμως δικαιολογεί οποιοσδήποτε κλινικός ιατρός που θα αντιμετωπίσει ένα περιστατικό οξείας τοξικότητας στα επείγοντα ενός τριτοβάθμιου νοσοκομείου, το γεγονός ότι δεν θα λάβει ποτέ την απαιτούμενη πληροφόρηση αναφορικά με το πιθανό αίτιο της τοξικότητας ή τα βασικά απαιτούμενα θεραπευτικά μέτρα για ένα συγκεκριμένο χημικό παράγοντα;

Αν μη τι άλλο, σε αντίθεση με τον υπόλοιπο παραμελημένο από άποψη πρωτοβάθμιας υγείας πληθυσμό της χώρας, υποτίθεται ότι οι εργαζόμενοι σε ανάλογες επιχειρήσεις διαθέτουν το (θεωρητικό) πλεονέκτημα της ιατρικής παρακολούθησης...

Το κρίσιμο ερώτημα όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι το ποιος φορέας εξασφαλίζει τις προδιαγραφές της άσκησης της Ιατρικής της Εργασίας σε αυτή τη χώρα.

Πως περιμένουμε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων ο ελεγχόμενος, όταν ανεπαρκεί τόσο εμφανώς ο ελεγκτής;

Παρέμβαση στη δημόσια διαβούλευση για το άρθρο 29 του σχεδίου νόμου περί "Αναμόρφωσης του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας"

Εικόνα από την επίσημη ιστοσελίδα του Ιnstitute for Prevention and Occupational Medicine of the German Social Accident Insurance

Η παρακάτω επιστολή αποτελεί την τοποθέτησή μας στη δημόσια διαβούλευση που βρίσκεται σε εξέλιξη σχετικά με τις αρμοδιότητες του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας και των ζητημάτων που εγείρονται σχετικά με την άσκηση της ειδικότητας της Ιατρικής της Εργασίας.                              

Bochum, Γερμανία 1-4-2011

Κύριε Υπουργέ,

Είμαστε δύο ειδικευόμενοι Ιατροί Εργασίας σε μεγάλα νοσοκομεία των Αθηνών και της επαρχίας, πνευματικά τέκνα και οι δύο του ελληνικού συστήματος εκπαίδευσης και υγείας, που έχουμε ολοκληρώσει όλα τα διαθέσιμα έως σήμερα στη χώρα μας αντικείμενα εκπαίδευσης στο πεδίο της Ιατρικής της Εργασίας με τίτλους μεταπτυχιακών σπουδών και εκπόνηση διδακτορικών διατριβών στο συγκεκριμένο αντικείμενο, αλλά και συνεχή παρουσία σε οποιαδήποτε επιστημονική δραστηριότητα αφορά το χώρο μας τα τελευταία έτη.

Με απόφαση του Υπουργείου Υγείας και μετά από τη θετική εισήγηση του ΚΕ.Σ.Υ. βρισκόμαστε στο Bochum της Γερμανίας για να ολοκληρώσουμε τμήμα της ειδίκευσής μας στην ειδικότητα της Ιατρικής της Εργασίας σε ένα από τα πλέον πρωτοποριακά στον τομέα αυτό ιδρύματα με διεθνή απήχηση και παρουσία στην έρευνα και την ανάπτυξη τεχνογνωσίας στο συγκεκριμένο επιστημονικό πεδίο, την Υπηρεσία Ιατρικής της εργασίας του IPA, που είναι το  ερευνητικό ινστιτούτο Ιατρικής της Εργασίας και Πρόληψης του Γερμανικού ασφαλιστικού συστήματος ατυχημάτων του   Ruhr University Bochum (BGFA).

Παρά την πλήρη έως σήμερα συμμετοχή μας στο κλινικό έργο των νοσοκομείων όπου υπαγόμαστε, καθώς ένας Ιατρός Εργασίας παραμένει πρώτα από όλα κλινικός ιατρός και στη συνέχεια ερευνητής, αναζητήσαμε τη βέλτιση δυνατή κατάρτισή μας στο επιστημονικό μας πεδίο σε χώρα του εξωτερικού αναγνωρίζοντας την υστέρηση του ελληνικού υγειονομικού συστήματος σε αντίστοιχη τεχνογνωσία για να μας εκπαιδεύσει επαρκώς ώστε να ανταποκριθούμε στο ιδιαίτερα απαιτητικό έργο ενός ειδικού Ιατρού Εργασίας.       

Η έως σήμερα συνεργασία μας με τους Γερμανούς συναδέλφους, μας έχει δημιουργήσει ανάμεικτα συναισθήματα σχετικά με την άσκηση της συγκεκριμένης ειδικότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενθουσιασμό από τη μια πλευρά για τα όσα μπορεί να προσφέρει ως ιατρική ειδικότητα σε ερευνητικό και κλινικό επίπεδο στη δημόσιο υγεία, και στον αντίποδα ένα αίσθημα βαθύτατης μελαγχολίας για την υφιστάμενη απαξίωση της Ιατρικής της Εργασίας στη χώρα μας. Παρά το γεγονός ότι ο Έλληνας ιατρός φαίνεται να μην υστερεί καθόλου σε κατάρτιση και επαγγελματισμό, η σύγκριση με τους συναδέλφους μας σε ένα οργανωμένο σύστημα υγείας χώρας της Ε.Ε. είναι τουλάχιστο θλιβερή καθώς αναδεικνύει καταφανέστατα το μακρύ δρόμο που έχει να διανύσει ακόμη η χώρα μας για να  αποκτήσει ένα πραγματικό «σύστημα» υγείας ευρωπαϊκών προδιαγραφών, με οργανωμένες δομές πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας περίθαλψης.

Οι αναξιοποίητες δυνατότητες που διαπιστώνουμε για τη χώρα μας στο επιστημονικό πεδίο όπου ειδικευόμαστε, αποτελούν ήδη μια δυσάρεστη πραγματικότητα  στην οποία έρχεται να προστεθεί πλέον και η θλίψη αφού τα νέα που λαμβάνουμε από την Ελλάδα σε σχέση με την «πρόοδο» της Ιατρικής της Εργασίας μόνο ως θλιβερά μπορούν πλέον να εκληφθούν.

Έχουν περάσει ήδη 25 χρόνια μετά την καθιέρωση σε νομικό επίπεδο της Ιατρικής της Εργασίας στη χώρα μας. Ένα τέταρτο του αιώνα έχει πλέον κυλήσει μέσα σε αναποφασιστικότητα, παλινωδίες, μικροκομματικές σκοπιμότητες και πολιτική ατολμία για να υιοθετηθεί ένα υγιές πλαίσιο που θα εξασφαλίζει την προστασία της υγείας των εργαζόμενων στη χώρα μας.

Η προσεκτικότερη ανάγνωση των νομικών διατάξεων που υιοθέτησε κατά το διάστημα αυτό η χώρα μας στο συγκεκριμένο τομέα καταδεικνύει τη «στεγνή» αντιγραφή του αντίστοιχου νομικού πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η «επιφανειακή» εφαρμογή των αντίστοιχων νομοθετημάτων που αγνοούν την ουσία του σκεπτικού των Ευρωπαίων νομοθετών, με μόνο γνώμονα την εξασφάλιση «νομιμοφάνειας» σε ότι αφορά τη συμμόρφωσή μας προς της επιταγές της Ε.Ε. είναι ίσως ενδεικτικά της έλλειψης στη χώρα μας «κουλτούρας» που αφορά την Υγεία και την Αφάλεια στην εργασία. Θα μπορούσε ίσως κάποιος να δικαιολογήσει απρόσωπα στο κοινωνικό σύνολο την έλλειψη αντίστοιχης κουλτούρας, αλλά όχι και στα πρόσωπα που ηγούνται του συτήματος υγείας και κοινωνικής ασφάλισης της χώρας.

Εικοσιπέντε έτη μετά την αναγνώριση από το επίσημο ελληνικό κράτος της «εξωτικής» τότε ειδικότητας της Ιατρικής της Εργασίας, που βρίσκουν τη χώρα μας να προσπαθεί ακόμη να εξευρωπαϊστεί στους ευαίσθητους τομείς της Υγείας, της Πρόληψης και της Ασφάλειας.

Η Ελλάδα έχει πλέον ως κράτος εξαντλήσει κάθε περιθώριο ανοχής από τους Ευρωπαίους εταίρους μας για να συγκρατήσει τα κόστη ασφάλισης και υγειονομικής περίθαλψης και λαμβάνει διαδοχικά «παρηγορητικά» μέτρα για να αποφύγει μια προαναγγελθείσα δημοσιονομική κατάρρευση. Κι όμως, ενώ όλοι έχουν στρέψει την προσοχή τους στον τομέα των εσόδων της οικονομίας, κανείς δεν έχει λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να συγκρατήσει την οικονομική αιμορραγία του συστήματος ασφάλισης μέσω της εισφοροδιαφυγής, όχι μόνο από την αδήλωτη εργασία αλλά και από την εργασία που λαμβάνει χώρα μέσα σε ανθυγιεινές συνθήκες, για να επιβαρύνει σε βάθος χρόνου το κοινωνικό σύνολο με το κόστος περίθαλψης, αποκατάστασης και χρόνιας παρακολούθησης επαγγελματικών ασθενειών που στη χώρα μας ούτε καν καταγράφονται στην πραγματική τους έκταση.

Η υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων αναδεικνύονται πλέον σε μείζον κοινωνικό ζήτημα που είναι συνδεδεμένο άμεσα με ένα τεράστιο ηθικό και οικονομικό κόστος, εμπλέκοντας το σύνολο του κοινωνικού συνόλου. Σε μια περίοδο όπου η εντατικοποίηση της εργασίας, οι ευέλικτες μορφές εργασίας, το άγχος, η ανασφάλεια λόγω του κινδύνου ανεργίας, η κακή εκπαίδευση των εργαζόμενων σε θέματα υγείας και ασφάλειας, η αύξηση του ηλικιακού ορίου συνταξιοδότησης συνθέτουν ένα περιβάλλον ιδιαίτερα ασταθές, ανθρωποφθόρο και επικίνδυνο επιβάλλονται αυξημένα μέτρα πρόληψης των ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών, επαγρύπνηση και κοινωνική ευαισθησία.

Η επίσημη πολιτεία από την πλευρά της αντί να εξοπλίσει με συνεχιζόμενη δια βιου εκπαίδευση και κατάρτιση με βάση τα νεότερα επιστημονικά δεδομένα τους επιστήμονες που τοποθετεί σε μια τόσο ευαίσθητη και απαιτητική θέση, αντί να καλύψει τα κενά και τις ανάγκες που υπάρχουν σε «ευαίσθητους» τομείς της οικονομίας, αντί να προχωρήσει στην ίδρυση πανεπιστημιακών κλινικών που να εξειδικεύονται στο συγκεκριμένο αντικείμενο, αντί να αναβαθμίσει των ρόλο των επίσημων υπαρχόντων φορέων (Ελληνική Εταιρία Ιατρικής της Εργασίας και Περιβάλλοντος, Ιατρικές σχολές, Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας) στο έργο της διαρκούς εκπαίδευσης και κατάρτισης των ειδικευμένων Ιατρών Εργασίας, αναβαθμίζει την επίπεδο υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων δίνοντας πρακτικά το «δικαίωμα άσκησης καθηκόντων ιατρού εργασίας» σε όποιον…το θέλει!

Σας υπενθυμίζουμε κ. Υπουργέ ότι η Ιατρική της Εργασίας είναι ιατρική ειδικότητα η οποία καθιερώθηκε επίσημα στη χώρα μας με Προεδρικό Διάταγμα που καθορίζει επακριβώς το αντικείμενο, τις προδιαγραφές και τις προαπαιτούμενες πιστοποιήσεις (χρόνος άσκησης στην ειδικότητα, εξειδίκευση σε συγκεκριμένες κλινικές) για να τοποθετηθεί κάποιος σε μια τόσο υπεύθυνη σε ότι αφορά τη δημόσια υγεία θέση. Είναι δεδομένο εξάλλου ότι όπως ορίζεται στα πλαίσια της αμοιβαίας αναγνώρισης των ιατρικών ειδικοτήτων μεταξύ των κρατών μελών της Ε.Ε. για να ασκήσει κάποιος Ιατρός προερχόμενος από την  Ευρωπαϊκή Ένωση τη συγκεκριμένη ειδικότητα στη χώρα μας, θεωρείται προαπαιτούμενη πλήρης 4ετής εκπαίδευση στο συγκεκριμένο αντικείμενο. Συνεπώς, από νομική σκοπιά η εκχώρηση αρμοδιοτήτων που άπτονται στο πλαίσιο αρμοδιοτήτων της συγκεκριμένης ιατρικής ειδικότητας ενδεχομένως αποτελεί παραβίαση αμοιβαίων συμφωνιών με κράτη της Ε.Ε. γεγονός που ενδεχομένως επισύρει και ποινή για τη χώρα μας με βάση το Ευρωπαϊκό δίκαιο.

Κλείνουμε την επιστολή μας επισημαίνοντας ότι θεωρούμε ως επιστήμονες πως το υπό διαβούλευση άρθρο 29 του σχεδίου νόμου περί «Αναμόρφωσης του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας και λοιπών διατάξεων» που εκχωρεί σε κάθε «εμπειρικό» και ανειδίκευτο ιατρό τη δυνατότητα να εκτελέσει ιατρικές πράξεις που εμπίπτουν στην ειδικότητα της Ιατρικής της Εργασίας καταλύει κάθε έννοια προστασίας της υγείας των εργαζόμενων και πρόληψης της υγείας, αφού αντί να ενδυναμώνει το ρόλο του ειδικού Ιατρού Εργασίας ως λειτουργού πρωτοβάθμιας υγείας τον απαξιώνει πλήρως.

Ανήκοντας στη νέα γενιά επιστημόνων της Ελλάδας που καλείται πλέον να άρει το βάρος από λάθος επιλογές δεκαετιών πριν ακόμη γεννηθούμε, θέλουμε να ελπίζουμε πως ενδεχομένως κάποια πράγματα μπορούν να βελτιωθούν μελλοντικά σε αυτή την χώρα. Αντιμετωπίζουμε με βαθειά θλίψη την απαξίωση ενός ολόκληρου επιστημονικού κλάδου και ευχόμαστε κάποια στιγμή να σταματήσει η μίζερη διαπραγμάτευση πραγμάτων που στην υπόλοιπη Ευρώπη θεωρούνται δεδομένα για να αφοσιωθούμε επιτέλους απερίσπαστοι στο επιστημονικό μας έργο.

Είμαστε πρόθυμοι να συνεχίσουμε να παλεύουμε για τη χώρα μας, αρκεί οι επίσημοι φορείς τους οποίους εκπροσωπείτε να μας αποδείξουν κάποια στιγμή ότι μας αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα. Σε άλλη περίπτωση είμαστε διατεθειμένοι να προσφέρουμε το έργο μας σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης μας αντιμετωπίζει σαν πραγματικούς επιστήμονες. Και κρίνοντας από τα όσα βλέπουμε σε αυτή τη χώρα, οι Ιατροί Εργασίας αντιμετωπίζονται ως ειδικευμένοι ιατροί παντού εκτός από την Ελλάδα…

Ιωάννης Πολυχρονάκης M.D. MSc                                       Ευθύμιος Θανασιάς M.D.

Ειδικευόμενος Ιατρός Εργασίας                                 Ειδικευόμενος Ιατρός Εργασίας

Γ.Ν.Α. «Ευαγγελισμός»                                                                      Π.Γ.Ν. Λάρισας

Επιμύθιον...

Συντετριμμένος από το μέγεθος και το αναπάντεχο της απώλειας, έχοντας την ατυχία μέσα στην τραγωδία να ζήσω τον άχαρο ρόλο του γιατρού που πρέπει να προσφέρει απέναντι σε φίλο τις υπηρεσίες του γνωρίζοντας εκ των προτέρων το αναπόδραστο του τέλους, αναλαμβάνω τον ακόμη πιο άχαρο ρόλο να ανακοινώσω σε όλους τον επίλογο...

 

Δημήτρης Κ.      7/8/1976 - 8/6/2010

Εδώ και καιρό, βλέποντας συνέχεια τον πόνο και την απώλεια των φθαρτών όντων του Θεού μέσα από τη δουλειά του ιατρού,χωρίς σε πολλές περιπτώσεις να μπορώ να προσφέρω τίποτε περισσότερο από ένα συγκαταβατικό χτύπημα στον ώμο, έχω πειστεί ότι ο αρχάγγελος του θανάτου είναι τυφλός αφού είναι ανεξήγητη τέτοια αλόγιστη σπατάλη της νιότης...

Πέρα από τον τελευταίο χαιρετισμό προς ένα φίλο και συνεργάτη, θα πω για όσους από εσάς δεν είχαν τη χαρά και την τιμή να γνωρίσουν προσωπικά το Δημήτρη ότι το κενό που αφήνει πίσω του για την ειδικότητα των Ιατρών Εργασίας και την επιστημονική κοινότητα εν γένει είναι εξαιρετικά δυσαναπλήρωτο...

Εξαιρετικό μυαλό, φιλοδοξία, ενεργητικότητα, μεθοδικότητα, σκληρή δουλειά, ηθική... 

Όλα στον υπερθετικό βαθμό, από έναν άνθρωπο που αποτέλεσε για μένα το μέτρο του πόσο ψηλά θα έπρεπε να θέσω τον πήχη ως επιστήμονας. Τώρα που θα λείψει από κοντά μας, κανείς εξ ημών δεν θα μπορεί πλέον να καυχηθεί ότι κατέκτησε την κορυφή, αφού πάντα θα έχουμε την απορία για το πόσο ψηλά θα μπορούσε να έχει φτάσει εκείνος...

Άφησε πίσω του έναν πολλά υποσχόμενο πρόλογο για μια ζωή της οποίας το βιβλίο δεν είχαμε τελικά την τύχη να διαβάσουμε ολόκληρο.

Ακόμη και στο τέλος της σύντομης παρουσίας του δίπλα μας, ο Δημήτρης με δίδαξε δύο ακόμη πολύτιμα μαθήματα: 

Το πρώτο είναι πως οι στιγμές με τους αγαπημένους μας είναι πολύ πολύτιμες για να τις σπαταλάμε σαν να είναι ανεξάντλητες. Ας μην προσπερνάμε τις λιγοστές μας ευκαιρίες να απολαύσουμε το χαμόγελο των παιδιών και τη ζεστασιά του συντρόφου μας...

Το δεύτερο μάθημα από την οικογένεια του Δημήτρη, είναι ότι ακόμα και μέσα στον πιο ανείπωτο χαμό υπάρχει πάντοτε η ευκαιρία να γεννηθεί η ελπίδα προσφέροντας χωρίς αντίτιμο μια νέα ευκαιρία σε έναν άγνωστο...

Ο θάνατος είναι για όλους μας αναπόφευκτος, αλλά αυτό που κάνει τη ζωή να θριαμβεύει απέναντι στη σκοτεινιά του αγνώστου είναι η επιλογή μας ως όντα να αυτοπροσδιοριζόμαστε απέναντι στη νομοτέλεια του φθαρτού...

Ένα μεγάλο αντίο λοιπόν...

"Ασφαλείς" μέχρι της αποδείξεως του εναντίου...

"Popcorn workers' lung" Μια όχι και τόσο γνωστή στην Ελλάδα επαγγελματική νόσος...

Μετά την εμφάνιση κρουσμάτων αποφρακτικής βρογχιολίτιδας σε εργαζόμενους σε βιομηχανία τροφίμων που παρασκεύαζε popcorn (αργότερα εντοπίστηκαν νέες περιπτώσεις και στις μονάδες που προμήθευαν το συγκεκριμένο παραγωγό με χημικά συντηρητικά) αποκαλύφθηκε ότι το συγκεκριμένο κλινικό σύνδρομο σχετίζεται με τη χρήση ενός βελτιωτικού γεύσης που ονομάζεται Διακετύλιο (Diacetyl).

Σε ότι αφορά την Υγεία & Ασφάλεια στο χώρο εργασίας στη χώρα μας αυτό δεν ακούγεται ιδιαίτερα ενδιαφέρον καθώς έχουμε την ευτυχία να ανήκουμε στον βιομηχανικά υπανάπτυκτο Ευρωπαϊκό νότο, και αμφιβάλω αν υπάρχει εταιρεία που να παράγει popcorn στην Ελλάδα. Παρόλα αυτά, ίσως έχει αξία να αναλύσουμε την παραπάνω επιστημονική διαπίστωση σε ότι αφορά τις προεκτάσεις της σε επίπεδο πολιτικών Υγείας & Ασφάλειας στις ΗΠΑ, αλλά σε σχέση και με την υπάρχουσα κουλτούρα που αφορά στη διαχείριση χημικών κινδύνων στη χώρα μας τόσο στον επαγγελματικό χώρο όσο και στα καταναλωτικά προϊόντα που χρησιμοποιούμε...

Τα "ακίνδυνα" φυσικά προϊόντα στη ζωή μας...

Αυτό που καταρχήν ως Ιατρός, και ακόμη περισσότερο ως Ιατρός Εργασίας δεν μπορώ να αποδεχτώ χωρίς σε κάθε περίπτωση να εξανίσταμαι απέναντι στην παιδαριώδη αντιμετώπιση ζητημάτων που έχουν να κάνουν με την εκτίμηση κινδύνου που αφορά χημικές ουσίες (ειδικά όταν προβάλεται με τόσο περισσή ευκολία και από τα ΜΜΕ) είναι το "ακατάρριπτο" επιχείρημα περί των λεγόμενων "φυσικών συστατικών" που περιέχονται στα διάφορα προϊόντα (πχ φυσικά καλλυντικά, φυσικά συντηρητικά, φυσικά βελτιωτικά γεύσης).

Είναι ίσως λογικό και αναμενόμενο το κοινό που βομβαρδίζεται καθημερινά με απειλητικά μηνύματα για καρκινογόνα, γενετικά τροποποιημένα προϊόντα, ενδοκρινικούς διαταράκτες, μεταλλαξιογόνα και άλλα "δώρα" του χημικού μας πολιτισμού, να έχει ταυτίσει στη συλλογική του συνείδηση την ιδιότητα "φυσικό" με την ιδιότητα "αβλαβές". Πόσο κοντά είναι τελικά αυτό όμως στην πραγματικότητα;

Είναι γεγονός, ότι δεν είναι λίγες η φορές που έχω αναρωτηθεί λαμβάνοντας το ιατρικό ιστορικό ασθενών που καταφεύγουν στην "παραδοσιακή δυτική ιατρική" μόνο όταν έχουν εξαντλήσει κάθε περιθώριο "ιατρικών" ευρεσιτεχνιών και "αλχημειών" με διάφορα μαγικά αποστάγματα του βουνού, το πόσο ασφαλή είναι τελικά αυτά τα προϊόντα για την υγεία, ή ακόμη περισσότερο το αν κάποια από αυτά είναι από πέρα από κάποιο επίπεδο συγκέντρωσης τοξικά για τον ανθρώπινο οργανισμό...

Πόσα αποστάγματα αλήθεια από βότανα που υπόσχονται να "θεραπεύσουν" τον προστάτη, την υπέρταση, το σάκχαρο, το θυρεοειδή ή ακόμη και για την υπογονιμότητα και πωλούνται χωρίς καμία αδειοδότηση ή έλεγχο από επίσημους φορείς σε λαϊκές αγορές και εμποροπανηγύρεις, δεν θα μπορούσαν κάλλιστα να περιέχουν συστατικά ηπατοτοξικά, νεφροτοξικά ή ακόμη και εμβρυοτοξικά στα επίπεδα απορρόφησης στα οποία χρησιμοποιούνται;

Πως θα μπορούσαμε όμως να τεκμηριώσουμε κάτι τέτοιο, όταν οι ασθενείς που φτάνουν να υποβληθούν σε εργαστηριακό έλεγχο λόγω κάποιας βλάβης είτε δεν θυμούνται ότι έχουν  λάβει παρόμοιες ουσίες στο παρελθόν (αφού ποτέ δεν τις ταυτίζουν στη συνείδησή τους με φάρμακα), είτε τα συμπτώματα αποδίδονται στις υπόλοιπες φαρμακευτικές ουσίες (τις οποίες μπορούμε εύκολα να ενοχοποιήσουμε) ή ακόμη γιατί πλέον τα συμπτώματα αποδίδονται στην εξέλιξη μιας χρόνιας νόσου της οποίας όμως το έναυσμα δεν το γνωρίζει πια κανείς...

Γυρίζοντας πίσω στα βασικά μαθήματα που κάναμε στην τοξικολογία, θυμάμαι ότι μας δίδαξαν ότι ακόμη και το νερό μπορεί να γίνει τοξικό για τον ανθρώπινο οργανισμό (ψυχογενής πολυδιψία, δηλητηρίαση εξ' ύδατος), ενώ ακόμη περισσότερο όλοι μας μπορούμε να θυμηθούμε ότι κάποιες από τις πιο χρήσιμες φαρμακευτικές ουσίες βασίζονται πάνω σε φυσικά προϊόντα (χρήση παραγώγων του curare στη μυοχάλαση, παραγωγή της πενικιλλίνης από μύκητες). Επιπλέον, δεν χρειάζεται να τονίσω ότι τα τοξικά (ακόμη και σε ελάχιστες δόσεις) για τον άνθρωπο προϊόντα που χρησιμοποιούν τα ερπετά, τα έντομα αλλά και άλλοι οργανισμοί ως αμυντικούς μηχανισμούς είναι 100% "φυσικά" προϊόντα...

Poison Dart Frog (Dendrobates azureus) - Παράγει ίσως την πιο θανατηφόρο "φυσική" τοξίνη

Αυτή η "κουλτούρα" που μας κατατρέχει σε θέματα ασφάλειας των προϊόντων που καταναλώνουμε, ισχύει αναπόφευκτα και στον τρόπο που αντιμετωπίζεται και το ζήτημα της ασφαλούς χρήσης των "φυσικών" χημικών ουσιών, αλλά και γενικότερα των ουσιών που θεωρούμε ως ασφαλή επειδή η χρήση τους δεν έχει με βάση την εμπειρία των "παλιότερων" συνδεθεί με προβλήματα υγείας. Πως να πείσεις άλλωστε τον Έλληνα εργοδότη, εργαζόμενο ή ακόμη και καταναλωτή που διδάσκονται επί δεκαετίες ότι οτιδήποτε είναι "φυσικής προέλευσης" είναι ασφαλές "δια πάσαν χρήσιν", ότι μια σειρά επαγγελματικών νόσων μπορεί να προκληθεί από εντελώς "φυσικές" ουσίες όπως το αλεύρι (άσθμα), τα καρυκεύματα (άσθμα, δερματίτιδα), τα ρινίσματα του ξύλου (καρκίνος ρινικής κοιλότητας) το στάρι ή ακόμη και η μαγιά που χρησιμοποιείται σε κάποιες διαδικασίες ζύμωσης (εξωγενής αλλεργική κυψελίτιδα)...  

Generaly recognized as safe (you'd wish!)...

Επανερχόμενος λοιπόν στο αρχικό θέμα, μαθαίνω ότι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού η Διεύθυνση Προστασίας του Περιβάλλοντος (EPA - Environmental Protection Agency) με αφορμή την εμφάνιση του συνδρόμου popcorn workers' lung σε εργαζομένους (ενώ πλέον εξετάζεται και το ενδεχόμενο εμφάνισης της νόσου σε καταναλωτές, λόγω της χρήσης προϊόντος που περιείχε diacetyl για τους οποίους έχουν ήδη κατατεθεί και οι πρώτες αγωγές) επανεξετάζει την πολιτική GRASS με βάσει την οποία αξιολογούσε την ασφάλεια ορισμένων "φυσικών" προϊόντων. GRASS είναι το ακρωνύμιο της έκφρασης "generally recognized as safe" που πρακτικά σημαίνει ότι για ουσίες για τις οποίες δεν υπάρχει κάποια υποψία (φυσικά για να προκληθεί υποψία πρέπει ήδη να έχει προκληθεί αναγνωρίσιμη βλάβη) η χρήση τους θεωρείται "ασφαλής".

Υπενθυμίζουμε ότι το diacetyl (ή βουταδιόνη) αποτελεί φυσικό προϊόν ζύμωσης που απαντάται συχνά σε αλκοολούχα ποτά ως φυσικό τους συστατικό, ενώ τα τελευταία χρόνια είχε χρησιμοποιηθεί από τη βιομηχανία τροφίμων για τη βελτίωση των γευστικών ιδιοτήτων σε κάποια προϊόντα τους. Το Εθνικό Ινστιτούτο για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία των ΗΠΑ (NIOSH - National Institute for Occupational Safety and Health), συσχέτισε μετά τη διερεύνηση των περιστατικών που προαναφέραμε, την έκθεση εργαζομένων σε ατμούς που προκύπτουν από τη θέρμανση της ουσίας με την εμφάνιση αποφρακτικής βρογχιολίτιδας, μιας σοβαρής, μη-αναστρέψιμης και δυνητικά απειλητικής για τη ζωή βλάβης των μικρών αεραγωγών των πνευμόνων.

Επειδή γνωρίζουμε όλοι το λαϊκό γνωμικό που αναφέρει ότι "όποιος καεί με το χυλό φυσάει και το γιαούρτι" παραθέτω και πρόσφατο άρθρο που μου προωθήθηκε σήμερα από συναδέλφους στις ΗΠΑ για μελέτη του NIOSH όπου εξετάζεται το κατά πόσον ακόμη και τα πρόσθετα που χρησιμοποιήθηκαν ως εναλλακτικά του diacetyl είναι τελικά αθώα...

"Butter-flavor substitutes also raise alarms. Some chemicals used in place of diacetyl may be more toxic"

(By Anietra Hamper)

Κλείνοντας αυτό το άρθρο, θα ήθελα να επισημάνω 3 πράγματα:

α) Δεν θεωρώ το popcorn επικίνδυνο (ειδικά όταν το παρασκευάσουμε με τον πατροπαράδοτο τρόπο από φυσικό καλαμπόκι) αφού μάλιστα αποτελεί και μια από τις αγαπημένες μου διατροφικές ατασθαλίες

β) Δεν θεωρώ τα "φυσικά προϊόντα" επικίνδυνα. Απλά θεωρώ επικίνδυνη την αντίληψη ότι όλα τα φυσικά προϊόντα είναι εντελώς αθώα όπως και σε όποια εφαρμογή και αν τα χρησιμοποιήσουμε...

γ) Ακόμη πιο επικίνδυνη είναι η αντίληψη ότι εφόσον κάποιος παράγοντας δεν έχει προκαλέσει γνωστό πρόβλημα υγείας (στη χώρα μας ο όρος "γνωστό πρόβλημα υγείας" θα πρέπει να αναλυθεί διεξοδικότερα σε άλλο άρθρο) αυτό μας δικαιοδοτεί να τον εισάγουμε χωρίς καμία προηγούμενη μελέτη σε οποιαδήποτε παραγωγική διαδικασία...

Μήπως ήρθε η στιγμή να εμπλουτίσουμε (en-REACH) τη διαθέσιμη γνώση μας απέναντι στις χιλάδες χημικές ουσίες που τόσο αβίαστα έχουν βρει εφαρμογή στην Ευρωπαϊκή χημική βιομηχανία, λόγω του ότι είναι "γενικά αποδεκτές ως ασφαλείς"; Μήπως ωρίμασαν πλέον οι συνθήκες για να συνειδητοποιήσουμε ότι το γεγονός ότι ο πατέρας μας ανακάτεψε κάποτε το φυτοφάρμακο με τα γυμνά του χέρια δεν είναι επαρκής ένδειξη ότι αυτό είναι "αθώο" για την υγεία μας;

drjpoly

Η Ιατρική της Εργασίας στο Διαδίκτυο

Ευκαιρίες στην περίοδο της κρίσης

Τα έτη που διανύουμε, αποτελούν ίσως την πλέον κρίσιμη περίοδο για την εξέλιξη της ειδικότητας «Ιατρικής της Εργασίας και του Περιβάλλοντος» στη χώρα μας, καθώς οι εξελίξεις στο χώρο της δημόσιας υγείας μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. και η προοδευτική εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας προς την αντίστοιχη κοινοτική σε ότι αφορά τα ζητήματα «Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία» δημιουργούν μια ευνοϊκή συγκυρία για την αναβάθμιση του επιστημονικού μας κλάδου και το συνολικό επανακαθορισμό του ρόλου των Ιατρών Εργασίας μέσα στο σύστημα παροχής υπηρεσιών υγείας.

Μια σύντομη ανασκόπηση στην εξέλιξη του θεσμού των Ι.Ε. στην Ελλάδα δείχνει πως παρά τη συνολική απογοήτευση που εισπράττει κανείς συγκρίνοντας την εικόνα του κλάδου μας με αυτή των συναδέλφων σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, έχουν γίνει έστω και με πολύ αργό ρυθμό κάποια μικρά αλλά σημαντικά βήματα για τη θεσμική και επιστημονική κατοχύρωση της ειδικότητάς μας.


Ανανέωση...

Παρά τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ειδικότητα της Ιατρικής της Εργασίας  στη συγκυρία που διανύουμε, η ενίσχυση του κλάδου με νέους επιστήμονες αποτελεί ένα ευοίωνο προμήνυμα για τη δυναμική που δημιουργείται στο χώρο. Μια ολόκληρη νέα γενιά Ειδικευμένων Ιατρών Εργασίας έχει ήδη ή ετοιμάζεται να εισέλθει στο χώρο δυναμικά, δημιουργώντας νέες ισορροπίες σε ότι αφορά τη συγκρότηση του κλάδου των Ι.Ε. σε μια ισχυρή επιστημονική κοινότητα.

Το 2009, ο αριθμός των ειδικευόμενων Ιατρών Εργασίας που συμμετέχουν στο στάδιο θεωρητικής εκπαίδευσης (Σχολή Δημόσιας Υγείας) έφτασε αισίως τους 9 που αποτελεί και τη μεγαλύτερη έως σήμερα γενεά νέων συναδέλφων που εισέρχεται στο χώρο, αριθμός που ενδεχομένως και να αυξηθεί τα ερχόμενα έτη λόγω του ενεργού ενδιαφέροντος που έχει εκδηλωθεί κατά τα τελευταία έτη για την ειδικότητά μας.

Η προετοιμασία ένταξης των νέων αυτών Ιατρών (συνολικά 16 ειδικευόμενοι για τα έτη 2008-9) στην κοινότητα των Ι.Ε. δημιουργεί μια προστιθέμενη αξία για την «Εταιρεία Ιατρικής της Εργασίας και του Περιβάλλοντος» που δεν εξαντλείται στην αριθμητική ισχύ των «νεοσύλλεκτων» αλλά στη δυναμική που δημιουργείται για την προώθηση των συμφερόντων του κλάδου μας μέσα από τη δικτύωση και τις «συμμαχίες» με άλλες επιστημονικές κοινότητες ή ομάδες «κοινωνικής πίεσης».

Ανασύνταξη

Αλληλεπιδρώντας για πρώτη φορά από τη στιγμή που επιλέξαμε αυτή την ειδικότητα εντός μιας ομάδας ανθρώπων με παρόμοιο επιστημονικό υπόβαθρο και προβληματιμούς, δεν αργήσαμε να συνειδητοποιήσουμε μέσα στο μικρό χρονικό διάστημα της κοινής μας εκπαίδευσης το στρατηγικό ρόλο που καλούμαστε να διαδραματίσουμε σε ότι αφορά την αναβάθμιση του θεσμού των Ι.Ε. στη χώρα μας κατά τα επόμενα χρόνια.

Διαβλέποντας τις προοπτικές που διαμορφώνονται για το μέλλον του επιστημονικού μας χώρου, καταλάβαμε ότι ο καθένας από εμάς θα μπορούσε να αξιοποιήσει την 4ετή παρουσία του στο χώρο της υγείας σε ρόλο «πρεσβευτή» της ειδικότητας τόσο προς τις λοιπές ιατρικές ειδικότητες και το κοινό που απευθύνεται στα δημόσια νοσοκομεία (για τους οποίους το γνωστικό μας αντικείμενο είναι ακόμη ουσιαστικά άγνωστο) όσο και προς τους αυριανούς διαχειριστές δημόσιας υγείας όπου θα πρέπει να αναδειχθεί ο κομβικός ρόλος που καλείται να αναλάβει η Ιατρική της Εργασίας και του Περιβάλλοντος στο νέο πλαίσιο δημόσιας υγείας που διαμορφώνται στη χώρα μας.


Ξεπερνώντας τον απομονωτισμό

Έχοντας περάσει σημαντικό τμήμα των 4 χρόνων της ειδίκευσής μας (και για τους περισσότερους από εμάς επιπλεόν 4 έως 5 ακόμη έτη αναμονής για την έναρξη της ειδικότητας) σε καθεστώς απόλυτης «απομόνωσης» από την επιστημονική κοινότητα της Ιατρικής της Εργασίας, συνειδητοποιήσαμε πόσο σημαντική είναι η διατήρηση επαφής με το χώρο και τους συναδέλφους Ι.Ε. τόσο για την πρόσβαση σε χρήσιμες πληροφορίες που αφορούν την ειδικότητα (σεμινάρια κατάρτισης, συνέδρια, βιβλιογραφία, θέσεις εργασίας, νομοθεσία) όσο και για την υποστήριξη της κοινής μας agenda που αφορά στην προώθηση των θέσεων της επιστημονικής μας εταιρίας.

Δεν αποτελεί μυστικό το γεγονός ότι η πρώτη επαφή των ιατρών που ακολουθούν τη συγκεκριμένη ειδικότητα λαμβάνει συνήθως χώρα κατά τις γενικές συνελεύσεις (εφόσον υπάρξει ανάλογη πληροφόρηση) ή κατά τις αρχαιρεσίες για την εκλογή μελών του Δ.Σ. της Εταιρίας, και μόνο εφόσον έχουν πλεόν ξεκινήσει την ειδίκευσή τους αφού με βάση το ιδρυτικό καταστατικό του Συλλόγου  έχουν δικαίωμα εγγραφής μόνο ήδη ειδικευμένοι ή ειδικευόμενοι Ιατρικής της Εργασίας.


Προβληματισμοί και προτεραιότητες δράσης

Έτσι, οι νεότεροι συνάδελφοι που είναι δεδομένο ότι χρειάζονται περισσότερο την καθοδήγηση από παλαιότερα μέλη σε σχέση με ζητήματα της ειδικότητας (θέσεις ειδικευόμενων, αναμονές, σεμινάρια, μεταπτυχιακά προγράμματα, ειδίκευση στο εξωτερικό) έχουν μικρή έως και καθόλου πρόσβαση σε πληροφορίες που τους αφορούν, ενώ αντίστροφα η Εταιρία Ιατρικής της Εργασίας δεν έχει σαφή εικόνα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι μελλοντικοί ΙΕ. 

Ένα ακόμη καίριο ζήτημα αφορά στον αριθμό των ιατρών που τελούν σε αναμονή για απόκτηση ειδικότητας ΙΕ, αφού ο χρόνος αναμονής στην αντίστοιχη λίστα φαίνεται να είναι πλεόν τέτοιος (6-8 χρόνια) που ακυρώνει οποιουσδήποτε ισχυρισμούς περί «μη δημιουργίας νέων θέσεων ειδίκευσης λόγω μικρού ενδιαφέροντος για την ειδικότητα».

   

Επιπλέον, ένα σημείο όπου η Εταιρία μπορεί (αλλά και οφείλει) να επεκτείνει τις δραστηριότητές της είναι και η προσέγγιση των ελλήνων ιατρών που βρίσκονται σε φάση απόκτησης της ειδικότητας ή ασκούν καθήκοντα Ιατρού Εργασίας σε χώρες της Ευρώπης. Οι συνάδελφοι αυτοί (των οποίων τον πραγματικό αριθμό αγνοούμε) δεν έχουν στις περισσότερες περιπτώσεις πληροφόρηση για εξελίξεις που αφορούν στην άσκηση της ειδικότητας στην Ελλάδα ή τυχόν επαγγελματικές ευκαιρίες που είναι δυνατό να προκύψουν κατά καιρούς. Θα ήταν όμως επωφελές για την ελληνική κοινότητα των ΙΕ να έρθει σε επαφή μαζί τους για να δημιουργήσει  συνδέσμους στις αντίστοιχες επιστημονικές ενώσεις, αντλώντας τεχνογνωσία αλλά και αμοιβαία υποστήριξη σε ζητήματα που προκύπτουν για την ειδικότητά μας σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.

Τέλος, δεν θα μπορούσαμε να παραβλέψουμε τα πολύ θετικά προμηνύματα που εισπράττει ήδη η Εταιρία σε σχέση με τις πρόσφατες δραστηριότητές της (κυκλοφορία περιοδικού της Εταιρείας, εφημερίδα με νέα για τις εξελίξεις στην ειδικότητα, διοργάνωση συνεδρίου Ιατρικής της  Εργασίας) που κάνουν σαφή την ανάγκη προώθησης και επικοινωνίας του επιστημονικού έργου των μελών της τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, αφού αποτελεί βασική και σταθερή μας επιδίωξη η απόκτηση αναγνωρισιμότητας της ειδικότητάς μας στον ιατρικό χώρο.


Επένδυση στην επικοινωνία - Χρήση του διαδικτύου

Όλα τα παραπάνω, συνηγορούν υπερ μιας μεταστροφής της πολιτικής της Εταιρίας σε επικοινωνιακό επίπεδο κατά το πρότυπο Συλλόγων Ιατρικής της Εργασίας χωρών της Ευρώπης ή ακόμη και ελληνικών επιστημονικών εταιριών άλλων ειδικοτήτων, διεκδικώντας το χώρο που αυταπόδεικτα της ανήκει στο επιστημονικό πεδίο. Πέρα από τις δράσεις που ήδη λαμβάνουν χώρα για την αναβάθμιση του θεσμικού πλαισίου άσκησης της ειδικότητας, αποτελεί πάγιο αίτημα (το οποίο επισημαίνεται από πολλά από τα νεότερα κυρίως μέλη που έχουν στενότερη επαφή με τη χρήση τεχνολογίας) εδώ και καιρό η δημιουργία επίσημης ηλεκτρονικής ιστοσελίδας της εταιρίας.

Μέσα από την ιστοσελίδα αυτή θα είναι δυνατή η πρόσβαση σε πληροφορίες για πρακτικά ζητήματα που αφορούν τους ΙΕ (συνελεύσεις, σεμινάρια, συνέδρια, νομοθεσία, εξελίξεις στο χώρο της ειδικότητας) επιστημονικές πηγές (βιβλιογραφία, σύνδεσμοι σε βάσεις δεδομένων, στατιστικά, νομοθεσία), θα καταγράφεται και θα διαχέεται το επιστημονικό έργο των μελών της Εταιρίας προς το ευρύ κοινό, ενώ θα είναι επιπλέον δυνατή η ανάπτυξη απόψεων, η διαβούλευση των μελών σε ηλεκτρονικό επίπεδο αλλά και η απάντηση πρακτικών ερωτημάτων της καθημερινότητας που αφορά την ειδικότητά μας προς τους νέους συναδέλφους.

Γνωρίζουμε φυσικά ότι μια τέτοια φιλόδοξη προσπάθεια απαιτεί χρηματικό κόστος, χρόνο και προσωπική ενέργεια που δεν είναι εύκολο να διαθέσει εύκολα μια μικρού μεγέθους επιστημονική εταιρία σαν τη δική μας. Αναγνωρίζοντας όμως την καθοριστική σημασία ενός παρόμοιου εγχειρήματος τόσο για την προώθηση των συμφερόντων της ειδικότητας ΙΕ όσο και για τη στήριξη των νέων επιστημόνων του χώρου, υπήρξε μια σημαντική πρωτοβουλία από κάποια από τα μέλη της ομάδας των ειδικευόμενων Ιατρών Εργασίας που λαμβάνουν μέρος στο φετινό πρόγραμμα 12μηνης θεωρητικής κατάρτισης της Ε.Σ.Δ.Υ. για τη δημιουργία και λειτουργία της ιστοσελίδας. Η προσπάθεια αυτή βρίσκεται ήδη σε προχωρημένο στάδιο εξέλιξης στην παρούσα φάση, και ελπίζουμε ότι στο προσεχές διάστημα θα είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας παρουσιάσουμε το νέο site της εταιρίας.

"Ιατροί Εργασίας" στο facebook - "Ερασιτεχνικό" αλλά καλύτερο από το τίποτα... 

Παράλληλα με τη διαδικασία δημιουργίας του επίσημου ιστοχώρου της Εταιρίας Ιατρικής της Εργασίας και του Περιβάλλοντος, δημιουργήσαμε ελλείψει κάποιας άλλης παρόμοιας  υποδομής, μια πρώτη «ερασιτεχνική» προσέγγιση αυτού που προσπαθούμε να επιτύχουμε με την κατασκευή ιστοσελίδας. Χρησιμοποιώντας την υπάρχουσα ελεύθερη πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης “Facebook” ιδρύσαμε ένα forum ανταλλαγής απόψεων και πληροφοριών που αφορούν επιστήμονες του κλάδου μας με το όνομα «Ιατροί Εργασίας». Το συγκεκριμένο forum διαχειριστές του οποίου είναι οι ειδικευόμενοι ΙΕ κοι Πολυχρονάκης Ι. και Θανασιάς Μ. αποτελεί μια κλειστή ομάδα, στην οποία μπορούν να εγγραφούν αποκλειστικά Ιατροί Εργασίας (ειδικευμένοι, ειδικευόμενοι αλλά και ιατροί που βρίσκονται στη φάση αναμονής για την απόκτηση ειδικότητας) όπου εκτός από συζητήσεις πάνω σε ζητήματα που αφορούν τον κλάδο των ΙΕ, υπάρχουν αναρτημένοι σύνδεσμοι, χρήσιμα έγγραφα, νομοθεσία, στατιστικές αλλά και ανακοινώσεις για σεμινάρια ή συνέδρια που σχετίζονται με την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία στην Ελλάδα ή το εξωτερικό.

Όπως είπαμε η ομάδα αυτή είναι κλειστή,  ύπο την έννοια ότι απαιτέιται εξουσιοδότηση από τους διαχειριστές της για να γίνει κάποιος μέλος. Υπενθυμίζουμε όμως ότι με τον τρόπο αυτό διασφαλίζεται η συμμετοχή αποκλειστικά ανθρώπων που σχετίζονται με την ειδικότητα αλλά και η ασφάλεια προς τρίτους των όποιων δεδομένων μοιράζονται τα μέλη της ομάδας, αφού το περιεχόμενο των μηνυμάτων ή των συζητήσεων των μελών δεν είναι διαθέσιμο προς τρίτους.

Οδηγίες χρήσης

Φυσικά απαιτείται εγγραφή στο facebook, όπου για όποιους εξ υμών έχουν ενδοιασμούς σε σχέση με την ασφάλεια των δεδομένων τους είναι δυνατό να ρυθμίσουν το λογαριασμό τους ώστε τυχόν στοιχεία τους να μην είναι ορατά σε τρίτους. Η διαδικασία για την εγγραφή σας είναι σχετικά εύκολη, ειδικά αν έχετε ήδη λογαριασμό στο facebook όπου απλά θα χρειαστεί να αναζητήσετε την ομάδα «Ιατροί Εργασίας» και κάνετε αίτηση για να σας εγγράψουμε στην ομάδα. Διαφορετικά, απαιτείται να διαθέτετε απλά έγκυρο e-mail από το οποίο θα πρέπει να επικοινωνήσετε με τους διαχειριστές της ομάδας στα mail drjpoly@gmail.com και dr.makis@gmail.com  δίνοντάς μας απλά το όνομα και την ιδιότητά σας, και στη συνέχεια θα παραλάβετε (συνήθως εντός 24-48 ωρών) το επιβεβαιωτικό μήνυμα με το οποίο θα προχωρήσετε στην εγγραφής σας.

 

Η συμμετοχή έως σήμερα στην ομάδα είναι αρκετά ενθαρυντική, ενώ έχουμε ήδη εμπλουτίσει αρκετά το περιεχόμενο του forum με αρκετούς συνδέσμους και υλικό ώστε να είναι ενδιαφέρον για όλους τους συναδέλφους ΙΕ και φροντίζουμε να ενημερώνεται συνεχώς με όλα τα ζητήματα επικαιρότητας για την ειδικότητά μας. Σε αναμονή λοιπόν της απόκτησης μια επίσημης δικής μας ιστοσελίδας για να φιλοξενήσει τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μας για την ειδικότητα της Ιατρικής της Εργασίας περιμένουμε με χαρά να σας γνωρίζουμε καλύτερα μέσα από την ομάδα «Ιατροί Εργασίας» στο facebook.

Ραντεβού λοιπόν στο διαδίκτυο…

drjpoly